83,92 PLN. Fototapeta. Paryż Wieża Eiffla i Sekwany o zachodzie słońca w Paryżu, Francja. Wieża Eiffla jest jedną z najsłynniejszych atrakcji Paryża. 44,96 PLN. 77,52 PLN. Fototapeta. Paryż: kolacja na wieży Eiffla, druga wizyta lub wizyta na szczycie i rejs. Podziwiaj wspaniałe widoki na Paryż dzięki biletowi wstępu na 2. piętro lub na szczyt Wieży Eiffla. Delektuj się 3-daniową kolacją w Madame Brasserie na 1. piętrze i podziwiaj zabytki podczas rejsu po Sekwanie. Ravensburger Wieża Eiffla Puzzle 3D Budynki nocą 216 elementów 12579. 140,50 zł z dostawą. dostawa we wtorek. 12, 99 zł. Figurka Wieża Eiffl'a pamiątka Z Paryża eiffla. 21,98 zł z dostawą. dostawa jutro do 10 miast. 138, 99 zł. Gwarancja najniższej ceny. Już dziś zarezerwuj wizytę na Wieży Eiffla aby ominąć długie kolejki i podziwiać oświetlony Paryż nocą z kultowej wieży! Paryż Bilety wstępu. Londyn Autobusem/minivanem. Muzeum Vincenta van Gogha. Zamek na Hradczanach. Alkazar w Sewilli. Podziwiaj wspaniałe widoki na Paryż z wieży Eiffla, a potem wyrusz w rejs po Sekwanie. Zjedz kolację podczas rejsu. Zakończ wieczór, oglądając rewię w legendarnym Moulin Rouge. Warto zauważyć, że Paryż codziennie odwiedzany jest przez tysiące turystów z całego świata i kolejki do atrakcji są bardzo długie. Do wejścia na Wieżę Eiffla lub Luwru czasem trzeba czekać godzinami. Dlatego właśnie 4 dni to idealny czas na spokojne zwiedzenie poniższych miejsc. Wieża Eiffla i Pola Marsowe a2xE1n. Paryż znany jest jako miasto miłości, mody i wykwintnych restauracji. Wiele osób to właśnie do stolicy Francji wybiera się na romantyczne wycieczki, dla wielu obowiązkowym miejscem do zobaczenia i odwiedzenia jest nowoczesny symbol tego miasta - Wieża Eiffla. Historia i ciekawostki Wieża Eiffla to "romantyczny" symbol miasta, który jest także najbardziej znanym obiektem architektonicznym w mieście. Jest dosyć kontrowersyjną budowlą, wzniesiono ją wśród wrzawy gorących protestów. Miała uświetnić w 1889 roku wystawę światową w Paryżu. Po wielu dyskusjach ogłoszono, że po 20 latach od powstania (czyli w 1909 roku) zostanie zburzona, dzisiaj pomysł ten wydawać by się to mógł wręcz nie do pomyślenia. Nie wszyscy jednak się cieszą z tego faktu. Wieża Eiffla - widok z tarasu widokowego na wieży Montaprnasse Czy wiecie, że… Wieża Eiffla pod wpływem temperatury może zmienić swoją wysokość aż o 18 cm. To nie wszystko, budowla odchyla się o kilka centymetrów (nawet 7!) w zależności od siły wiatru. Ciekawostką jest również to, że musi być malowana co 7 lat, aby zapobiec jej korozji. Widok na Wieżę Eiffla podczas spaceru wzdłuż Sekwany Słynna konstrukcja doczekała się wielu kopii, w różnej skali, w tym trzech w skali 1:1. Nie ma co się dziwić, popularność na świecie tej konstrukcji sprawiła, iż szereg ludzi, zauroczył jej wygląd. Konstrukcja Wieża Eiffla (fr. Tour Eiffel, ang. Eiffel Tower) zwana też "Żelazna Damę" stoi nad Sekwaną, na krańcu Pola Marsowego. Jej całkowita wysokość to 324 metry. Konstrukcja składa się z 3. poziomów (na każdym z nich można podziwiać widoki na miasto). Wieża zmontowana została z łączonych ze sobą prefabrykowanych żelaznych elementów, których łączna waga wynosi około 6400 ton. W 1999 roku wytrzymała silne huraganowe wiatry, które nawiedziły Europę niszcząc wiele budowli. Znana wieża to nie tylko oryginalna konstrukcja, na którą można wejść lub wjechać, to również jeden z najbardziej obleganych punktów widokowych w mieście (Chcesz zobaczyć więcej punktów widokowych w Paryżu? Kliknij w ten link: punkty widokowe Paryża. Widok na Pole marsowe z Wieży Eiffla w Paryżu 1. poziom Na pierwszym piętrze, znajdują się szerokie tarasy widokowe. Na tym poziomie znajdziemy również ekrany dotykowe, plansze oraz niewielką wystawę opowiadającą historie konstrukcji. Oprócz tego znajduje się tu też sklepik z pamiątkami, restauracja, bufet i pokój Gustave'a Eiffel'a. Wysokość 1. poziomu to 57 metrów. 2. poziom Drugie piętro konstrukcji to nie tylko tarasy widokowe, to także bufet i francuska restauracja, w których można rozkoszować się zarówno widokami, jak i smakowitymi daniami. Wysokość 2. poziomu to 115 metrów. 3. poziom Na najwyższym, trzecim poziomie wieży znajdziemy miejsce, w którym znajdowało się biuro Gustave'a Eiffel'a. Na tym piętrze zlokalizowany jest bar serwujący szampana, otwarty codziennie od południa do 22:00. Wysokość 3. poziomu to 276 metrów. Informacje praktyczne (aktualizacja 2017) Wieża Eiffla cieszy się ogromnym zainteresowaniem, za czym kryją się także ogromne kolejki. Najlepszym rozwiązaniem jest wcześniejsza rezerwacja (należy uwzględnić duże wyprzedzenie rezerwacji - czasami nawet 2 miesiące przed planowaną wizytą), której można dokonać na oficjalnej stronie. Jeśli nie zakupimy biletu przez internet, to czasami może nas czekać nawet wielogodzinne staniem pod samą wieżą. Kolejki są bardzo długie, niektórzy stoją nawet po 4 godziny (w kolejce do windy). Warto tutaj dodać, że kolejki do wejścia na wieże schodami są w porównaniu z tymi pierwszymi znikome. Nieraz da się dostać do wejścia nawet w ciągu 5 minut. Przed zajęciem miejsca w kolejce należy się upewnić, którą kolumnę wybraliśmy, bowiem wśród kolejek dostępne są: kolejka dla osób z zakupionym wcześniej biletem on-line, dla osób bez biletu - chcących wjechać windą oraz dla osób, które nie posiadają biletu i chcą wejść po schodach. Ceny biletów wstępu rodzaj biletu dorośli młodzież 12-24 lata bilet ulgowy* (dzieci 4-11 lat) wjazd windą (ważny do 2. piętra) 11,00€ 8,50€ 4,00€ wjazd windą na górę (3. piętro) 17,00€ 14,50€ 8,00€ wejście schodami 7,00€ 5,00€ 3,00€ * - bilet również dla osób niepełnosprawnych i opiekuna z ważnym dokumentem Dni i godziny otwarcia Wejście na Wieżę Eiffla uzależnione jest od sezonu, jednak niezależnie od pory roku odbywa się codziennie. Wyjątek mogą stanowić złe warunki atmosferyczne. W sezonie wakacyjnym (od połowy czerwca do początku września) czynne jest od 09:00 do 00:45, ostatni wjazd windą na górę odbywa się o 23:00, natomiast ostatnie wejście schodami o północy. W pozostałą cześć roku na wieże można dostać się windą od 09:30 do 23:45, ostatni wjazd na górę o 22:30, natomiast wchodzić schodami można do 18:30, ostatnie wejście o 18:00. Dojazd i lokalizacja Adres: Champ de Mars, 5 Avenue Anatole France, 75007 Paris Dojazd: Do Wieży Eiffla można łatwo dojechać różnymi liniami metra: numer 6, numer 8 i numer 9 oraz pociągiem lini C (RER). Najbliższe przystanki: linia numer 6 - przystanek: Bir-Hakeim linia numer 8 - przystanek: École militaire linia numer 9 - przystanek: Trocadéro RER linia C - przystanek: Champs de mars Musicie przyznać, że Wieża Eiffla to absolutny numer jeden w Paryżu i miejsce, którego nikt nie ominie. Tymczasem jest miejsce w okolicach Wieży, o którym mało kto wie. Statua Wolności Tak, tak moi drodzy. Statue of Liberty znajdziecie w Paryżu fundując sobie półgodzinny, półtorakilometrowy spacer wzdłuż Sekwany. Po przejściu mostu Pont d'Lena skręcamy w lewo w av. du President Kennedy, aż do mostu Pont de Bir-Hakeim, z którego schodami zejdziemy na Wyspę Łabędzia - Allée des Cygnes. Musimy przejść całą wyspę aż do kolejnego mostu - mostu kolejowego Pont de Grenelle. Statua jest łudząco podobna do tej nowojorskiej, gdyż jest jej wierną kopią. Dziś mało kto wie, że oryginalna statua powstała właśnie we Francji i została przekazana w 1884 roku ambasadorowi amerykańskiemu w Paryżu. Potem rozebrano ją na części i wysłano statkiem do Nowego Jorku. Był to dar ówczesnych władz francuskich w setną rocznicę uchwalenia Deklaracji Niepodległości. Stąd też kobieta trzyma w prawej ręce pochodnię, a w lewej tablicę z napisem „JULY IV MDCCLXXVI" czyli „4 lipca 1776”. Współautorami posągu są: francuski rzeźbiarz Frederic Auguste Bartholdi, konstruktor ukrytej wewnątrz metalowej kratownicy - Gustav Eiffel (!!!) i projektant piedestału Richard Morris Hunt. Bartholdi nadał posągowi rysy twarzy swojej matki, zaś modelką dla całego posągu była jego kochanka. Kopia jest cztery razy mniejsza od oryginału, waży 4 tony i ma 11,5 metra wysokości i stanęła na Wyspie Łabędzia 23 czerwca 1986 roku. Bardzo chciałam tu dotrzeć, gdyż marzyłam o zrobieniu zdjęcia Statuy z Wieżą Eiffla w tle - ale takie foto może udać się jedynie z rzeki, dlatego między innymi warto skorzystać z batobusa. Nam pozotsało zrobić selfie :) To był długi spacer i mamy już dość. Dodatkowo poważnie zaczyna doskwierać nam głód. Tymczasem dochodzi godzina 16:00, a to dla Paryżan nieodpowiednia pora na posiłek, stąd trudno znaleźć jakąkolwiek otwartą restaurację (Francuzi jedzą w knajpach do 14:00 lub po 18:00). Postanawiamy więc jak najszybciej dostać się do Dzielnicy Łacińskiej, gdzie na pewno zjemy obiad o tej porze. Dlatego też korzystamy z komunikacji. Tak więc wchodzimy na Most Bir-Hakeim skręcamy w prawo, a następnie po zejściu z mostu skręcamy w lewo do stacji RER linii C: Champ de Mars Tour Eiffel do Stacji St Michel Notre Dame. Tym sposobem zupełnie przypadkiem pominęliśmy Muzeum d'Orsay, które chcieliśmy zobaczyć chociaż z zewnątrz. Dzielnica Łacińska Po wyjściu z kolejki RER na ulicę Quai Saint Michel skręcamy w lewo w ulicę rue Xavier Privas. To bardzo wąska klimatyczna ulica, zamknięta dla ruchu samochodowego, która pełna jest małych knajpek. Pod nr 22 znaleźliśmy idealne miejsce na obiad i odpoczynek - zasiedliśmy bowiem w małej restauracji Le Latin. Restauracja ta, jak wiele innych w tej okolicy oferuje zestawy w określonej cenie tzw. "menu". W takiej ofercie np. za 10 EUR mamy do wyboru potrawy z trzech grup: przystawka, danie główne i deser. W każdej grupie jest kilka pozycji do wyboru, także za te 10 EUR można zjeść kompletny posiłek. Mój wybór to naleśnik z szynką i serem, carbonara, a na deser creme caramel. Radek wybrał zupę cebulową, wołowinę po burgundzku, a na deser naleśnik z czekoladą. Pamiętajcie, że wodę dostaniecie do posiłku za darmo i choć wygląda dostojnie, jest zwykłą kranówką. Mój deser - Creme caramel Po wyjściu z restauracji idziemy ta wąską uliczka do końca, a następnie skręcamy w lewo w rue Saint Severin. Sama ulica jest żywą pamiątką z początkowych dziejów miasta - jest wąska, brukowana kamiennymi płytami, a przez jej środek prowadzi rynsztok. Z dala widoczny jest kościół św. Seweryna. To bardzo ważny zabytek Dzielnicy Łacińskiej, jako że jest najstarszym i do końca XI wieku jedynym kościołem po lewej stronie Sekwany. Kościół został postawiony na miejscu dawnej pustelni św. Seweryna z VI wieku, a potem świątyni św. Klaudiusza z VII wieku. W gotyckim wnętrzu znajduje się namalowana przez Walentego Wańkowicza kopia obrazu Matki Boskiej Ostrobramskiej. W dzwonnicy znajduje się najstarszy paryski dzwon - odlany w 1412 roku. Od 1841 roku w kościele tym spotykali się towiańczycy - Koło Sprawy Bożej - swego rodzaju sekta moralno-polityczna, do której należał Adam Mickiewicz. Warto w tym miejscu wspomnieć, że dzielnica łacińska - Quartier Latin, w której się właśnie znajdujemy to duchowe centrum miasta i druga, po Ille de la cite, najstarsza część Paryża. Już w XII wieku położono tu kamień węgielny pod budowę uniwersytetu. Łacina, od rewolucji była tu nie tylko językiem wykładowym, ale językiem którym posługiwano się także poza uczelnią. Skręcamy w lewo w rue de la Harpe a następnie w prawo w blv Saint Germain, którym dojdziemy aż do Eglise Saint Germain des Press - Kościoła Św. Germana na Łąkach. Ten bardzo stary, częściowo jeszcze romański kościół skupiał w latach dwudziestych, trzydziestych i czterdziestych artystyczną i intelektualną elitę Paryża. Kościół konsekrowany został 21 kwietnia 1163 roku, a dzwonnica jest najstarszą w Paryżu - budowę masywnej, kwadratowej wieży rozpoczęto na początku XI wieku. Wyższe piętro wieży pochodzi z XII wieku. Poruszamy się rue Bonaparte do wybrzeża, gdzie mają swoje miejsce bukiniści. Stare książki, pocztówki, płyty - wszystko tylko nie banknoty. Wielu z Was wie, że mój połówek z każdej takiej wyprawy lubi przywieźć sobie stary banknot. Widzę, że w Paryżu może być to nie lada wyzwanie. Idziemy do Pont des Artes. W dali zauważalny jest Grand Palaise - w którego okolice wybierzemy się jutro. Idziemy więc rue du Luvre przez Les Halles. Dookoła trwa przebudowa, pełno tu rusztowań i dopiero kiedy dochodzimy do Bourse du Comerce (Giełda towarowa) jestem pewna że nie zgubiliśmy się. Kościół św. Eustachego Wychodzimy prawie na wprost Kościoła św. Eustachego, który przy zachodzie słońca prezentuje się niebywale. Budowa kościoła rozpoczęła się w 1532 roku w stylu późnego gotyku, choć fasada południowo-zachodnia jest typowo renesansowa. Architekci kościoła mieli nawet ambicje, aby świątynia ta stała się największą w Paryżu, jednak ograniczenia finansowe - w tym rezygnacja z budowy wieży - zmusiły architektów do zmiany planów. W czasie rewolucji francuskiej kościół stał się magazynem, a do funkcji sakralnych powrócił za czasów napoleońskich. Warto podkreślić, że znajdujące się tutaj organy są trzecim pod względem wielkości instrumentem we Francji (na pierwszym miejscu są organy z Katedry Notre Dame). Organy są nowe, bo pochodzą z 1989 roku. Kościół stał się też ilustracją dla puzzli z 1000 elementów marki przed kościołem znajduje się charakterystyczny pomnik zatytułowany "Słuchacz". "L'Ecoute" to rzeźba Henriego de Millera wykonana z piaskowca. Rzeźba waży 70 ton i przedstawia ogromną, lekko przechyloną głowę wspartą o rękę i nadstawiającą ucha. Wchodzimy w rue du Turbigo, którą bez trudu dostaniemy się do rue St Denis. Dzisiejszy spacer nie należał do najkrótszych, stąd jedyne o czym teraz marzymy to wygodne ciepłe łóżko, bo paryski wiatr na prawdę nas dziś nie oszczędzał. Jednym z najbardziej znanych zabytków Paryża jest bez wątpienia Wieża Eiffla. Dzisiaj podpowiadamy Wam gdzie się ona znajduje, co ciekawego możecie zwiedzić w pobliżu i ile kosztują bilety na wieżę Eiffla. Gdzie jest Wieża Eiffla w Paryżu? Gdzie konkretnie w stolicy Francji znajduje się wieża Eiffla? Czy daleko od niej do innych zabytków? Z jakiej perspektywy najlepiej ujrzeć ją po raz pierwszy? Śpieszymy z odpowiedziami! Wieża Eiffla znajduje się na Polach Marsowych, w 7. dzielnicy Paryża. W roku 1964 wieża została wpisane na listę zabytków Paryża, a w 1991 na listę dziedzictwa narodowego UNESCO. Zabytek wygląda najpiękniej z perspektywy tarasu widokowego przy Palais du Chaillot. Widać wtedy wierzę w całej okazałości, podziwiając ją można przejść spacerkiem od pałacu, przez place de la Varsovie i most Iéna. Po obejrzeniu i wejściu/wjechaniu możemy kontynuować spacer Polami Marsowymi aż do słynnej École Militaire. Stamtąd można pójść do Les Invalides lub przejechać transportem miejskim w inne miejsce. Wygląd zabytku i ciekawe miejsca niedaleko Jak wygląda wieża Eiffla? Trudno sobie wyobrazić, że ta olbrzymia budowla nie ma ani jednej śruby czy gwoździa – jest połączona nitami. Zabytek z kutego żelaza waży około 10 000 ton. Wieża Eiffla w Paryżu została zbudowana w roku 1889 na wystawę światową, ma 324 metrów wysokości. Zabytek warto odwiedzić w ciągu dnia i wejść/wjechać na jeden z tarasów widokowych, aby podziwiać panoramę miasto. Wieża Eiffla wygląda także świetnie nocą, wtedy świeci, a o pełnej godzinie zaczynając od 21 chwilę migocze. W pobliżu wieży znajduje się Muzeum Człowieka, Muzeum Morskie, Akwarium Paryskie, Cité de l’architecture et du patrimoine oraz théâtre national de Chaillot, Palais du Tokyo, Musée du quai Branly oraz American Center Mona Bismarck Bilety na wieżę Eiffla Zastanawiasz się ile kosztuje wejście na wieżę Eiffla? Wszystko zależy od opcji, którą wybierzesz, a możliwości jest kilka. Wieża Eiffla w Paryżu ma kilka tarasów widokowych, z których można podziwiać miasto. Bilety na wieżę Eiffla różnią się ze względu na rodzaj wejścia i piętro. Na drugi taras widokowy można wejść lub wjechać windą, a na szczyt jedynie wjechać windą. Na wieżę Eiffla możemy wchodzić schodami, wjeżdżać windą lub wybrać taryfę łączoną – wchodzić schodami, a potem wjechać windą. Bilety na wieżę Eiffla wyglądają następująco, przedstawiamy Wam nowy cennik: Ile kosztuje wejście na wieżę Eiffla? *cennik ważny od 14 stycznia 2019 Warto mieć ze sobą dokument potwierdzający wiek czy stopień niepełnosprawności. Aby uniknąć kolejek przy kasie najlepiej kupić bilety online. Bilety na szczyt i na drugie piętro windą można kupić online, bilety na wieżę Eiffla na wejście tylko schodami i taryfę połączoną schoy + winda są jednak dostępne wyłącznie na miejscu. Godziny otwarcia: 09:00-24:00 od połowy czerwca do początku września 09:00-23:00 przez resztę roku Adres: Champ de Mars, 5 Avenue Anatole France, 75007 Paryż Dojazd: metro 6 lub 9 stacja Trocadéro metro 6 stacja Bir-Hakeim RER C Gare du Champ de Mars Tour Eiffel Recommended Posts Wieczorem pierwszego dnia wybraliśmy się na spacer pod Wieżę Eiffla. Niespodziewanie dla nas samych - niemal od razu wjechaliśmy na sam jej szczyt ;-) Kilka tygodni wcześniej próbowaliśmy przez internet zarezerwować wejście na wieżę, ale nie było już miejsc. Planowaliśmy wejść na nią dopiero jutro, nastawiając się na nawet kilkugodzinne stanie w kolejce, ale nagle, przypadkowo, spacerując wokół niej znaleźliśmy się tuż przy wejściu. Było ok. 22:00, przed nami w kolejce do kontroli stało ledwie kilka osób. No właśnie, trzeba wspomnieć o kontrolach: są praktycznie przy każdej turystycznej atrakcji i nie mniej rygorystyczne jak te na lotnisku. Poszliśmy do kas i kupiliśmy bilety na sam szczyt wieży - również bez żadnej kolejki. Widoki na drugim poziomie na którym zmieniamy windę - fantastyczne, na trzecim - jeszcze lepsze, chociaż ogląda się je przez drucianą siatkę i mocno wieje. Wyjątkowe przeżycie ;-) /Powyżej: wieża Eiffla/ /Powyżej: oznaczone "miejsce do pocałunków" na samym szczycie wieży;-) / /Powyżej: ;-) / /Powyżej: wieża Eiffla widziana z dołu/ We Francji byłam zaledwie cztery dni, z czego dwa przypadły na Paryż. Pozostałe dwa dni spędziłam w Bretanii w miejscowości La Gacilly, o której napisałam w pierwszej części wpisu o mojej podróży do Francji. Dwa dni to bardzo krótko by zobaczyć miasto w pełni, albo przynajmniej jego główne punkty turystyczne, dlatego skupiłam się przede wszystkim na chłonięciu klimatu Paryża. Wyjazd obfitował także w różnego rodzaju spotkania i eventy, więc starałam się maksymalnie wykorzystać chwile, które miałam na poznanie miasta. Przed wyjazdem słyszałam różne opinie na temat Paryża. Jedni chwalili go za jego niesamowity klimat, inni uważali że jest przereklamowany, zatłoczony, brudny. Ja zaliczam się zdecydowanie do pierwszej grupy. Dla mnie Paryż jest piękny, urzekający i czarujący. To idealne miejsce dla osób, które kochają piękną architekturę. Paryż był prawie całkowicie przebudowany w drugiej połowie XIX wieku. Powstały nowe ulice i bulwary, budynki, parki i ogrody. Przepiękne kamienice, balkony i kawiarniane ogródki Podczas mojej podróży samolotem do Francji rozmawiałam z przemiłą Panią, która powiedziała mi, żebym przechadzając się uliczkami Paryża zwróciła uwagę na ostatnie piętra kamienic. Balkony kamienic są pięknie udekorowane roślinami, a na dachach powstają ogrody. Uliczki Paryża są bardzo urokliwe. Specyficzny klimat nadają im nie tylko strzeliste i jasne kamienice, szerokie bulwary, ale także liczne kawiarnie. Ogródki kawiarniane znajdują się niemal przy każdej restauracji. Francuzi przychodzą tutaj rano na śniadanie, wybierają croistanty, które moczą w czarnej kawie, czytają poranną prasę i spotykają się ze znajomymi. Postanowiłyśmy z dziewczynami przynajmniej raz zjeść śniadanie na zewnątrz kawiarni. Wybrałyśmy oczywiście miejscówkę blisko Placu Trocadro by mieć widok na Wieżę Eiffla i zrobić ciekawe zdjęcia. Francuzi są przyzwyczajeni do widoku aparatów fotograficznych, miasto odwiedza mnóstwo turystów i zupełnie nie zwracali na nas uwagi. Czułam się tutaj swobodniej, niż w Polsce. Wieża Eiffla w dzień i w nocy Nie miałam dużo czasu by zobaczyć wszystkie punkty turystyczne Paryża, ale wieża Eiffla była obowiązkowa. Jest to chyba jeden z najbardziej rozpoznawalnych zabytków na świecie. Zresztą widać ją z wielu zakątków miasta. I naprawdę robi duże wrażenie, szczególnie nocą gdy jest podświetlona i iskrzy się światłami. Francuzi nie od początku ją pokochali, obawiali się, że taka duża żelazna konstrukcja licząca 324 metry zniweczy krajobraz miasta składający się z klimatycznych kamienic. Wieczorem o każdej pełnej godzinie rozpoczynają się iluminacje i wieża zaczyna mienić się światełkami, które przypominają sztuczne ognie. Niesamowite uczucie zobaczyć ją z dachu pięciopiętrowego budynku, w którym znajdowała się restauracja Les Ombres. Bardzo polecam Wam to miejsce, nie tylko zjecie tu pyszną kolację, ale także zobaczycie przepiękne widoki. Plac Trocadero to kolejne miejsce, z którego rozpościera się wspaniały widok na Wieżę Eiffla i miasto. Turyści zatrzymują się tutaj by zrobić niezapomniane zdjęcia. Jest to także popularne miejsce sesji ślubnych. Torba Camelia Roma | bluzka Femestage | jeansy Levi’s 711 | buty Lacoste | trencz mint&berry Mogłam także zobaczyć Kościół Świętej Magdaleny. To jeden z najbardziej rozpoznawalnych kościołów w Paryżu, którego budowla trwała aż 85 lat. To tutaj odbyły się pogrzeby Fryderyka Chopina oraz Adama Mickiewicza. Wielu Francuzów decyduje się na ślub w tym właśnie kościele. Warto też udać się na jeden z licznym mostów przecinających Sekwanę. Most Aleksandra III jest piękny i okazały. Jest to symbol przymierza francusko – rosyjskiego z końca XIX wieku. Na moście umieszczone są godła Francji i Imperium Rosyjskiego oraz personifikacje Sekwany i Newy. Rozciąga się tutaj przepiękny widok na Les Invalides – Pałac Inwalidów (kompleks budynków, w których znajdują się muzea, kościół i grób Napoleona Bonaparte). Makaroniki w Ladureé Nie obyło się oczywiście bez odwiedzenia słynnej cukierni Ladureé, w której można kupić makaroniki. Cukiernia przy rue Royale istnieje od 1862 roku i jest to najstarsza cukiernia z makaronikami w Paryżu. Tuż obok niej znajduje się restauracja. Te pyszne ciasteczka zrobione są z mąki migdałowej i są tak delikatne, że rozpływają się w ustach. Nie są tanie, bo jedno ciastko kosztuje ok. 2,60 Euro, ale warto przynajmniej spróbować kilku smaków. Cukiernia ma przepiękny wystrój, utrzymany w nieco barokowym stylu, z kryształowymi ciężkimi żyrandolami. Panuje tu klimat starego Paryża, ma się wrażenie, jakbyśmy cofnęli się do innej epoki. Czy paryski szyk rzeczywiście istnieje? Przed wyjazdem postawiłam sobie za cel sprawdzenie, czy ten słynny paryski szyk rzeczywiście istnieje. Podczas mojego pobytu w Paryżu starałam się przyjrzeć (oczywiście nienachalnie) kobietom i ich strojom. I mogę z pewnością stwierdzić, że paryski szyk istnieje, przynajmniej w stolicy Francji. Paryżanki ubierają się w szykowny, nieco nonszalancki sposób. Uwielbiam tę ich niewymuszoną elegancję. Ich stroje wydają się być pospolite, a jednak przykuwają uwagę detalami. Jakie były główne elementy paryskiego stylu? To co rzuciło mi się w oczy to buty. Spotkałam wiele kobiet, które miały na sobie elegancki, ale niewyróżniający się strój, za to buty były spektakularne. Przeważnie szpilki lub zgrabne sandałki na szpicle, do tego spodnie cygaretki odsłaniające kostki i trencz. Charakterystycznym elementem ich stylizacji były także fryzury. Paryżanki nie układają misternie włosów, raczej zostawiają je puszczone luźno, w lekkim nieładzie. Oczywiście nieodłącznym atrybutem paryskiego szyku są…papierosy. Palenie w Paryżu jest modne, a producenci papierosów tworzą stylowe opakowania, po to, by kobiety traktowały je jak modny gadżet. Niestety nie miałam okazji zrobić wielu zdjęć. Oprócz kobiet, widziałam też świetnie ubranych mężczyzn. Poza Paryżem, francuski szyk był już mniej widoczny, także myślę, że jest on skoncentrowany głównie w większych miastach, a Francuzki mając świadomość tego, że legenda o ich stylu niesie się na cały świat, więc starają się jej sprostać. Francuska kuchnia Kolejnym punktem, dla którego absolutnie warto wybrać się do Francji jest kuchnia. Daaawno nie jadłam tak wykwintnych, smacznych i misternie udekorowanych dań. Byłam w kilku restauracjach w trakcie mojego pobytu i absolutnie żadne danie mnie nie rozczarowało. Wręcz przeciwnie, każde kolejne zachwycało jeszcze bardziej. Jeśli będziecie w Paryżu wstąpcie koniecznie do restauracji Salon de the Colorova, gdzie zjadłam przepyszne śniadanie przed wylotem do Polski. Jajka w koszulkach podane na grzance, warzywach i łososiu smakowały obłędnie. Muszę spróbować je odtworzyć. Zasmakowałam także tradycyjnych francuskich potraw, takich jak crème brûlée – zapiekany deser przygotowany ze śmietanki, cukru i żółtek, foie gras – pasztet z wątróbek gęsich i kaczych. Kultura jedzenia we Francji jest wysoko rozwinięta. Francuzi spędzają w restauracjach dużo czasu, nie spieszą się, biesiadują i celebrują posiłki. To czas spotkań, rozmów, odpoczynku. Zaczynają od starteru, po czym przechodzą do dania głównego i kończą pysznym deserem. Posiłkom towarzyszy zazwyczaj dobre wino. Jakież było moje zdziwienie, gdy po raz pierwszy udaliśmy się do restauracji, w której ja zamówiłam od razu danie główne, a wszyscy zaczęli od przystawki. Długo czekałam na to aż w końcu zacznę jeść. Następnym razem już nie popełniłam tego błędu. Obiad, czy kolacja stają się swego rodzaju wieloetapowym rytuałem, także w domach. Taką ciekawostką jest, że we Francji dozwolona ilość alkoholu dla kierowców jest dwukrotnie wyższa niż w Polsce (0,5 promila), dlatego wino jest często serwowane do obiadu, czy kolacji. Francuska kuchnia została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Posiłki we Francji były dla mnie sposobem na odpoczynek i relaks w miłym towarzystwie. Uwielbiałam ten czas w ciągu naszego codziennego harmonogramu. To właśnie jedzenie przyczyniło się do tego, że wyjazd okazał się wspaniałym przeżyciem. O Paryżu i La Gacilly mogłabym opowiadać godzinami. Będę chciała tu z pewnością wrócić, bo dwa dni w stolicy Francji to zdecydowanie za mało. Paryż pozostaje nadal na mojej liście miast, które bardzo chciałabym zwiedzić. Ogromnie się cieszę, że mogłam choć trochę zaczerpnąć jego kultury, poznać zwyczaje jakie tutaj panują i poczuć specyficzny klimat miasta. Jestem ciekawa, czy byliście w Paryżu. Co myślicie o francuskiej kuchni? Czy według Was paryski szyk rzeczywiście istnieje? Dajcie znać! Dorota Zalepa Hej! Mam na imię Dorota i kocham celebrować życie. Moją receptą na szczęście jest bycie tu i teraz oraz szukanie szczęścia w małych rzeczach. Cenię zdrowe odżywianie i naturalną pielęgnację, a także modę w rytmie SLOW, gdzie nie ilość, ale jakość ma największe znacznie.

restauracja paryż wieża eiffla